Eindverslag 2018
Daar zijn we dan. De koersweek is begonnen. Aangekomen in Bourg d’Oisans is meteen duidelijk dat iedereen daar ons event kent. De winkels bakken AD6 broodjes, er hangen posters in de winkels en zelfs briefjes met “welkom thuis lieve ad6-ers”.
Op maandag heeft Stefan een testrit gemaakt. Gewoon even de berg op om te verkennen. “Hoe lang denk je weg te blijven?”, werd er nog gevraagd. Antwoord was, “oh ik doe rustig, maak me niet moe en kom daarna terug. Houd rekening met 2 a 2,5h. Uit en thuis”. Nou, laten we zeggen dat het timeframe klopte. Hij was inderdaad terug na bijna 2,5h, maar dat “ik maak me niet moe” was niet gelukt. Het viel vies tegen en het “op hartslag rijden” kon ook niet. Vloekend en schelden kwam hij boven. Maar vooral met angst in het lijf voor de donderdag die zou komen.
Op dinsdag heeft Anoek een testloop gedaan tot aan bocht 10 (dat betekent 9 bochten onder de top, de berg telt “af”). Dat ging goed en gaf vertrouwen voor de donderdag. Stefan deed de Col d’Ornon in de buurt en deed daar ook weer het nodige vertrouwen op. De opdracht van de dag was laaaaaaangzaam fietsen, dat blijkt soms moeilijker dan hard fietsen. Maar toch, we waren er klaar voor.
De koersdag begon vroeg. Slapen lukte niet erg, toch stiekem wel zenuwachtig. Om 3h uit bed gegaan en wat bleek, voor het eerst die week was het slecht weer. En dat zou de rest van de dag zo zijn. Na een goed ontbijt naar buiten en starten in de regen. Harde regen. Maar écht regen, nee maar écht, écht harde regen. Nee maar echt – in de 800m voor het begin van de klim al het water in je schoenen hebben staan – regen. Maar ja, c’est ça.
Het lange verhaal in korte variant is dat Stefan 5 keer omhoog is geklommen en Anoek 2 keer omhoog is gerend. Stefan’s eerste 3 beklimmingen gingen in de regen waarbij de temperatuur schommelde tussen de 5 en 12 graden. Bij de vierde klim brak ineens de zon door, bam, 35 graden. De vijfde en laatste klim ging gewoon weer in de regen met 13 graden. Tijdens de derde klim overigens even gestopt om de remschijven te laten vervangen en tijdens de vierde klim nog even een massage meegepakt in de Nederlandse bocht (bocht 7).
Anoek heeft vlak voor het einde van haar tweede klim gewacht en zo konden we samen over de finish. Erg leuk.
De beklimmingen zijn indrukwekkend. ’s Morgens in het donker met alle kaarsen, maar later de dag ook. Wederom door de kaarsen, de spandoeken, de banners en de verhalen die je om je heen hoort.
Al met al is de conclusie dat er voor dit event toch wel wat ervaring nodig is om de sportieve doelen helemaal te kunnen halen. Stefan heeft meer tijd verloren dan gedacht tussen de beklimmingen door. In de auto op de berg lagen alle spullen netjes klaar (zie foto). Echter, vanwege het slechte weer droeg hij steeds 3 wielershirts over elkaar, maar om deze 3 zeiknatte shirts bij de auto uit te doen en te vervangen door droge, dat duurde zeker 15 minuten. Iets waar we niet op gerekend hadden. Verder was het afdalen met deze regen dusdanig lastig dat daar ook weer 20 minuten per keer werd verloren. Een aantal punten voor verbetering dus voor een eventuele volgende keer.
Volgende keer? Ja inderdaad. De vraag is ons inmiddels vaak gesteld. Donderdag tijdens de laatste beklimming zelfs al. Toen was het iets te vroeg 😊, maar sinds vrijdag zijn we stiekem al plannen aan het smeden voor volgend jaar. Of het ervan komt weten we nog niet, maar zeker is wel dat dit niet de laatste keer is dat we mee hebben gedaan.
Één reden om niet meteen volgend jaar weer mee te doen zou kunnen zijn dat we het ongemakkelijk vinden om weer een rondje langs de velden te gaan maken om sponsorgeld op te halen. Zoiets kan je een keer doen, maar moet geen gewoonte worden, vinden wij……. Of eigenlijk vónden wij.
Naast het delen van onze activiteiten in de blogs, willen we hier toch graag even van de mogelijkheid gebruik maken om te delen hoe het hele AD6 project ons gegrepen heeft. Wat begon met een sportieve ambitie is nu gegroeid tot de behoefte om een structureel steentje bij te dragen aan dit doel en al deze geweldige mensen met hun initiatieven. Wat ons ondubbelzinnig duidelijk geworden is, is dat het onderzoek naar kanker niet íéts met geld te maken heeft. Het heeft niet véél met geld te maken….. het heeft werkelijk álles met geld te maken. Er is zoveel kennis en er zijn zoveel ideeën, er is alleen (altijd) te weinig geld.
Een voorbeeld is dat bijna 5 jaar geleden Stefan’s collega Bram in de race was om in aanmerking te komen voor een experimentele imuuntherapie. Tijdens AD6 hebben we iemand gesproken die uitbehandeld was en vorige week (!!!!) te horen had gekregen dat hij tóch mee mocht doen met …… de experimentele imuuntherapie. Bijzonder om te zien dat iemand blij is dat hij daaraan mee mag doen, terwijl het geen enkele garantie geeft. Want eigenlijk “heeft hij nog niets”, maar ook is heel duidelijk dat de behandeling die Bram destijds wilde proberen, nog steeds in de experimentele fase zit.
Uiteraard zijn er veel stappen te zetten en kan je deze twee situaties (leken als wij zijn) niet echt met elkaar vergelijken. Feit is wel dat de remmende factor bij alle onderzoeken van financiële aard zijn.
Met dit in gedachten kunnen we onze omgeving alvast waarschuwen. Wanneer we nog eens meedoen aan AD6, volgend jaar of later, zullen we schaamtelozer zijn in het vragen om geld. De 6000 euro van dit jaar was een bedrag waar we vooraf niet op hadden durven hopen, maar vanaf nu wordt dat minimaal ons streefbedrag 😊.
Kortom, humbled and touched komen wij terug uit Frankrijk. Een mooie ervaring maar vooral inzichten rijker. Bij deze, ook namens AD6 en KWF, nogmaals iedereen ontzettend bedankt voor de geweldige sponsorbedragen.
